Een yogi in de trein

De eerste werkdag na de kerstvakantie. Ik stap in een overvolle trein richting Brussel en weet gelukkig nog een plaatsje te bemachtigen. Ik had mij voorgenomen om niet op mijn smartphone de tijd te verdrijven maar om mij op de werkdag voor te bereiden met een visualisatie. Het is een ijsdag vandaag (-3°C) en ik kies voor een verwarmende Dru Yoga sequentie, met name de zonnegroet.

Ik sluit mijn ogen en word mijn hele zittende lichaam gewaar: mijn voeten op de grond, mijn zitvlak op de nog koude zetel, de elleboog van de pendelaar naast mij op de te krappe zitplaats, mijn onderrug tegen de rugleuning. Ik breng mijn aandacht naar mijn rechtervoet en overloop de verschillende 'scharnierpunten' in mijn lichaam: ik overloop de verschillende tenen van mijn rechtervoet, ik word mij bewust van mijn enkel, mijn knie, mijn heup. Zo ga ik met mijn aandacht verder: mijn linkerbeen, mijn bekken, mijn rug en borstgebied, mijn handen en armen, …

Nu ik mij bewust ben van mijn hele zittende lichaam, ben ik klaar om denkbeeldig de zonnegroet te starten. Ik ga in tadasana, de berghouding staan. Mijn handen zijn in namasté en zetten de beweging in van mijn armen die reiken naar de zon. Vanuit mijn heupen buig ik voorover en laat ik alle spanning uit mijn rug los. Ik kom terug op, terwijl mijn rug zich wervel voor wervel ontrolt en ik reik opnieuw naar de zon. Mijn gedachten dwalen af naar de op stapel staande vergaderingen vandaag. Ik word mij bewust van mijn dwalende gedachten en keer al snel terug naar de derde herhaling van de opwaarts reikende beweging richting de zon. Mijn zijflanken stretchen lekker lang uit en geven mijn longen meer ruimte. Vervolgens ga ik naar de 'runner'. Deze sprinthouding houdt de suspense in zich om een mooie prestatie neer te zetten. Inderdaad, de zonnegroet is een stevige 'workout' en wekt de energie in mijn lichaam. De trein waggelt en schokt over de sporen. Ik span mijn 'core-stability' aan voor extra standvastigheid. Focus op de inademing en het opwekken van de vurige zonne-energie. Met een diepe zucht alle spanning loslatend op de uitademing. De plank volgt alvorens naar de sfinx te gaan. Geen evidente houding maar heel fijn als je er gradueel in kan komen. De neerwaartse hond volgt. Even de kuiten stretchen en de positie van de voeten zoeken. Ik richt mijn aandacht op mijn twee middelvingers die mijn volledige lichaamsgewicht dragen. Mijn stuit reikt naar de hemel en ik voel lengte komen in mijn hele rug. Ik adem in via mijn staartbeen en ik voel de warme luchtstroom door mijn hele ruggengraat neerwaarts naar mijn hoofd. Een golf van ontspanning die ook mijn schouders deugd doet. Ik kom uit de houding en ga opnieuw naar de 'runner' om de zon te groeten. Tot slot ontrolt mijn rug zich naar een staande houding. In tadasana reiken mijn armen en handen naar de hemel. Ik verzegel de energie die deze zonnegroet in mijn lichaam opgewekt heeft en voel even na.

Ik open mijn ogen en zie een gevulde wagon met nietsvermoedende pendelaars die al suffend Brussel Centraal binnenrijden. Ik voel mij helemaal klaar voor de nieuwe werkdag en alvorens ik in het station de roltrap omhoog ga, maakt een andere reiziger oogcontact. We wisselen een glimlach uit als twee zielen die 'on' staan in deze wereld die vraagt om ons licht te laten schijnen.